έκαστος

-η, -ο (AM ἕκαστος, -η, -ον)

(επιμεριστική αντων.) (σε αντίθεση με το σύνολο)

1. ο κάθε ένας χωριστά, ένας ένας

2. φρ. α) στον πληθ. έκαστοι

όλοι και ένας ένας χωριστά

β) «καθ' εκάστην» (ενν. ημέρα)

καθημερινά

γ) «τα καθ' έκαστο» ή «τα καθ' έκαστα» — οι λεπτομέρειες κάποιου γεγονότος

αρχ.

1. με το εἷς για εμφαντικότερο επιμερισμό («εἷς ἕκαστος»)

2. φρ. α) (με την πρόθεση παρά) «πάρ' ἕκαστον» — σε κάθε περίπτωση

β) (με το ως) «ὡς ἕκαστος» — ο κάθε ένας από μόνος του

3. αντί για το εκάτερος.

[ΕΤΥΜΟΛ. Υποστηρίχτηκε ότι έκαστος < *εκάς τις «χωριστά ο καθένας» (πρβλ. εις τις «καθένας»), με πιθανή αναλογική επίδραση τού υπερθετικού σε -(ι)στος. Όμοια σχηματίστηκε και η γεν. εκάστου < *εκάς τεο (ιων. τ. γενικής τής αντων. τις), δοτ. εκάστῳ < *εκάς τῳ. Σύμφωνα με άλλη υπόθεση, ο τ. έκαστος προήλθε από το εκάς* σε συνδυασμό με το επίθημα -τος τού υπερθετικού και τών τακτικών αριθμητικών].